EH Philippe Dalleur gaf op 26 maart een lezing in Arenberg over de lijkwade van Turijn. Als expert in de geschiedenis van de lijkwade en in de verschillende wetenschappelijke studies waaraan die onderworpen is geweest, zorgde hij voor een boeiende en leerzame avond.
Paul Wetterwald (Process Engineer & Leffe Brewmaster bij AB-InBev) gaf op 12 maart een presentatie in het Engels met als titel: “All you wanted to know about beer”. De titel kwam zijn belofte na, want tijdens die avond hadden we de kans om elk detail van het brouwproces te bespreken, alsook om kennis te maken met vele verschillende soorten bier.
Op maandag 5 maart hadden we het genoegen om Othman El Hammouchi in Arenberg te verwelkomen voor een lezing met als titel: “Is filosofie dood? Over de rol van filosofie in de 21ste eeuw”. Het werd een boeiende avond met ruimte voor gedachtewisseling.
El Hammouchi was laureaat van de Belgische Filosofie Olympiade in 2016. Sindsdien heeft hij regelmatig deelgenomen aan het publieke debat met bijdragen in o.a. De Standaard, De Morgen, en Knack. Hij is ook medewerker bij Doorbraak.be.
Juan Diaz, PhD student in de theoretische fysica, gaf een vulgariserende lezing over snaartheorie. Volgens sommigen de ultieme theorie van alles, volgens anderen weinig meer dan wiskundige spielerei… Wat zijn de belangrijkste ideeën achter snaartheorie? Waarvoor hebben we het nodig? Op deze twee vragen probeerde Juan een antwoord te formuleren.
Op 21 maart kwam een alumnus van K.U.Leuven langs op Arenberg. Kurt Cornelis wilde ons iets vertellen over zijn bedrijf, dat hij enkele jaren geleden met studievrienden had opgericht. De studie was nogal theoretisch georiënteerd, dus hij had besloten om het geleerde in de praktijk te brengen en te kijken of het geld op kon leveren.
De techniek waarmee dit bedrijf zich bezighoudt, is ‘computer vision’, waarbij de rol van de robot in de industrie wordt uitgebreid. Het gaat hierbij om taken als het controleren van de kwaliteit van producten op de lopende band: zeer eentonig werk waarbij een mens al vlug fouten gaat maken uit vermoeidheid of verveling. Zowel voor werknemer als werkgever kan het dus beter zijn deze kwaliteitscontrole uit te besteden aan een computer, die onvermoeibaar dezelfde check kan blijven uitvoeren.
Met behulp van sensoren bepaalt zo’n computer bijvoorbeeld of een auto-onderdeel goed gemaakt is, of tuinbonen geen al te lange steel hebben, enz. Mocht er ergens een fout zitten, dan is er een ander apparaat dat daarop reageert, bijvoorbeeld een sterke compressor die een product van de lopende band schiet. Kurt liet ons hiervan een filmpje zien. Verder legde hij het verschil uit tussen 2D- en 3D-controles. Voor 2D-controles is het genoeg om met een camera een foto te maken van een product en dat te vergelijken met een ideaalbeeld; 3D-controles zijn gecompliceerder.
Overigens is controle niet de enige toepassing van de techniek. Neem bijvoorbeeld Amazon, waar per dag vele boeken worden besteld. Deze boeken worden mechanisch uit magazijnen gehaald: dozen met meerdere exemplaren van één boek worden aangevoerd. Vervolgens zit daar een werknemer die de bestelling van de klant moet samenstellen uit die dozen. De functie van deze werknemer kan worden overgenomen door een machine, net zoals machines de mensen hebben vervangen die oorspronkelijk dozen moesten halen uit het magazijn.
De techniek kan nog een stuk verder worden ontwikkeld; het ziet er in ieder geval naar uit dat het toekomst heeft. Het bedrijfje van Kurt Cornelis bestaat nog en heeft zelfs in de eerste beginfase de economische crisis van 2008 overleefd. ‘Computer vision’ wordt dus gewaardeerd!
Op maandag 21 februari kregen we een bijzondere gast op bezoek: Mr. Clark, die ooit piloot was geweest in de U.S. Air Force en vervolgens zakenman was geworden in de wapenhandel. Zijn thema was ‘Doing business globally’. In zijn toespraak sprak hij echter niet zozeer over de zakenwereld of over de luchtmacht; hij gaf eerder goede raad over hoe je een succesvol leven kon leiden (in de breedste betekenis van het woord). Hij vertelde dat het vaak nodig was om buiten je ‘comfort zone’ te gaan voor persoonlijke ontplooiing; Brussel was volgens Mr. Clark een prachtige plaats om de internationale gemeenschap te leren kennen. De kern van zijn advies was het volgende: ‘Stick to your values’ en ‘Don’t settle for second-best’.
Tijdens de vragen vertelde hij meer. Hij was als student in de Air Force gegaan, omdat hij anders op de grond had moeten vechten in Viëtnam. Later kwam hij terecht in de commerciële sector van Defensie, waar hij nu Vice President for European Region Business Development is van Raytheon. Het is niet altijd makkelijk: om wapentechnologie te verkopen aan België, moet hij vijf keer toestemming vragen aan de Amerikaanse regering.
Iemand vroeg hoe hij zich opstelde tegenover de handel met Arabische landen. Mr. Clark zei dat we allemaal afhankelijk van elkaar waren; we zouden voorlopig toch niet zonder olie kunnen, en het was bovendien verkeerd om je af te sluiten van een deel van de wereld.
Een andere vraag was hoe hij de wapenhandel verenigde met ethiek. Hiervoor verwees Mr. Clark naar de leer van de Kerk over rechtvaardige oorlogvoering. Soms waren wapens gewoon nodig om de onschuldigen te beschermen: ze waren nodig geweest in de Tweede Wereldoorlog en recenter in Srebrenica, waar helaas niet genoeg verdediging aanwezig was geweest.
In zijn bespreking van ‘values’ kwam zijn katholieke geloof duidelijk naar voren. Hij vertelde dat hij zijn best deed om elke dag naar de Mis te gaan, en daarin was hij niet de enige: in het Pentagon wordt de Mis dagelijks gevierd op het middaguur, en elke dag zijn er twee- à driehonderd man aanwezig. Als de chefstaf van het leger in de buurt was, ging hij zelfs in oorlogstijd meerdere malen per week. Het bezoek van de Mis, net als het gebed, was niet iets wat Mr. Clark deed uit nostalgie of sentimentaliteit; het was een kwestie van vasthouden aan zijn waarden, door alles heen, ‘keeping my fingernails on the ledge’. En na God het gezin: hij schrijft al jaren elke avond een liefdesbrief aan zijn vrouw. Als hij ver weg is, leest hij hem voor door de telefoon. Voor zulke dingen moet je tijd maken, zei hij; als je dat niet doet, zal je manager je gewoon meer werk geven.
Verder zei hij dat het belangrijk was om altijd je best te doen. Als hij een verslag kreeg van een medewerker, vroeg hij altijd: ‘Heb je hier je uiterste best op gedaan? Kan ik alleen op basis hiervan ingrijpende beslissingen nemen, zonder het na te kijken?’ Meestal kwamen de medewerkers er dan achter dat ze er ‘misschien opnieuw naar konden kijken’. Dat geldt misschien ook voor dit verslag, maar hopelijk geeft het toch een redelijk idee van het bezoek van Mr. Clark.