Angelo Porciuncula is een Filippijnse student die bezig is met een doctoraat over stamcellen aan de universiteit van Navarra, in Pamplona, Spanje. In het kader van zijn onderzoek werd hij door Prof. Verfaillie uitgenodigd om enkele maanden te komen werken in het Interdepartementaal Stamcelinstituut (KU-Leuven).
Hij gaf ons een boeiende lezing in het Engels over de actuele stand van zaken in dit belangrijke wetesnchapsgebied, met vele etische implicaties.
Op 21 maart kwam een alumnus van K.U.Leuven langs op Arenberg. Kurt Cornelis wilde ons iets vertellen over zijn bedrijf, dat hij enkele jaren geleden met studievrienden had opgericht. De studie was nogal theoretisch georiënteerd, dus hij had besloten om het geleerde in de praktijk te brengen en te kijken of het geld op kon leveren.
De techniek waarmee dit bedrijf zich bezighoudt, is ‘computer vision’, waarbij de rol van de robot in de industrie wordt uitgebreid. Het gaat hierbij om taken als het controleren van de kwaliteit van producten op de lopende band: zeer eentonig werk waarbij een mens al vlug fouten gaat maken uit vermoeidheid of verveling. Zowel voor werknemer als werkgever kan het dus beter zijn deze kwaliteitscontrole uit te besteden aan een computer, die onvermoeibaar dezelfde check kan blijven uitvoeren.
Met behulp van sensoren bepaalt zo’n computer bijvoorbeeld of een auto-onderdeel goed gemaakt is, of tuinbonen geen al te lange steel hebben, enz. Mocht er ergens een fout zitten, dan is er een ander apparaat dat daarop reageert, bijvoorbeeld een sterke compressor die een product van de lopende band schiet. Kurt liet ons hiervan een filmpje zien. Verder legde hij het verschil uit tussen 2D- en 3D-controles. Voor 2D-controles is het genoeg om met een camera een foto te maken van een product en dat te vergelijken met een ideaalbeeld; 3D-controles zijn gecompliceerder.
Overigens is controle niet de enige toepassing van de techniek. Neem bijvoorbeeld Amazon, waar per dag vele boeken worden besteld. Deze boeken worden mechanisch uit magazijnen gehaald: dozen met meerdere exemplaren van één boek worden aangevoerd. Vervolgens zit daar een werknemer die de bestelling van de klant moet samenstellen uit die dozen. De functie van deze werknemer kan worden overgenomen door een machine, net zoals machines de mensen hebben vervangen die oorspronkelijk dozen moesten halen uit het magazijn.
De techniek kan nog een stuk verder worden ontwikkeld; het ziet er in ieder geval naar uit dat het toekomst heeft. Het bedrijfje van Kurt Cornelis bestaat nog en heeft zelfs in de eerste beginfase de economische crisis van 2008 overleefd. ‘Computer vision’ wordt dus gewaardeerd!
Op maandag 21 februari kregen we een bijzondere gast op bezoek: Mr. Clark, die ooit piloot was geweest in de U.S. Air Force en vervolgens zakenman was geworden in de wapenhandel. Zijn thema was ‘Doing business globally’. In zijn toespraak sprak hij echter niet zozeer over de zakenwereld of over de luchtmacht; hij gaf eerder goede raad over hoe je een succesvol leven kon leiden (in de breedste betekenis van het woord). Hij vertelde dat het vaak nodig was om buiten je ‘comfort zone’ te gaan voor persoonlijke ontplooiing; Brussel was volgens Mr. Clark een prachtige plaats om de internationale gemeenschap te leren kennen. De kern van zijn advies was het volgende: ‘Stick to your values’ en ‘Don’t settle for second-best’.
Tijdens de vragen vertelde hij meer. Hij was als student in de Air Force gegaan, omdat hij anders op de grond had moeten vechten in Viëtnam. Later kwam hij terecht in de commerciële sector van Defensie, waar hij nu Vice President for European Region Business Development is van Raytheon. Het is niet altijd makkelijk: om wapentechnologie te verkopen aan België, moet hij vijf keer toestemming vragen aan de Amerikaanse regering.
Iemand vroeg hoe hij zich opstelde tegenover de handel met Arabische landen. Mr. Clark zei dat we allemaal afhankelijk van elkaar waren; we zouden voorlopig toch niet zonder olie kunnen, en het was bovendien verkeerd om je af te sluiten van een deel van de wereld.
Een andere vraag was hoe hij de wapenhandel verenigde met ethiek. Hiervoor verwees Mr. Clark naar de leer van de Kerk over rechtvaardige oorlogvoering. Soms waren wapens gewoon nodig om de onschuldigen te beschermen: ze waren nodig geweest in de Tweede Wereldoorlog en recenter in Srebrenica, waar helaas niet genoeg verdediging aanwezig was geweest.
In zijn bespreking van ‘values’ kwam zijn katholieke geloof duidelijk naar voren. Hij vertelde dat hij zijn best deed om elke dag naar de Mis te gaan, en daarin was hij niet de enige: in het Pentagon wordt de Mis dagelijks gevierd op het middaguur, en elke dag zijn er twee- à driehonderd man aanwezig. Als de chefstaf van het leger in de buurt was, ging hij zelfs in oorlogstijd meerdere malen per week. Het bezoek van de Mis, net als het gebed, was niet iets wat Mr. Clark deed uit nostalgie of sentimentaliteit; het was een kwestie van vasthouden aan zijn waarden, door alles heen, ‘keeping my fingernails on the ledge’. En na God het gezin: hij schrijft al jaren elke avond een liefdesbrief aan zijn vrouw. Als hij ver weg is, leest hij hem voor door de telefoon. Voor zulke dingen moet je tijd maken, zei hij; als je dat niet doet, zal je manager je gewoon meer werk geven.
Verder zei hij dat het belangrijk was om altijd je best te doen. Als hij een verslag kreeg van een medewerker, vroeg hij altijd: ‘Heb je hier je uiterste best op gedaan? Kan ik alleen op basis hiervan ingrijpende beslissingen nemen, zonder het na te kijken?’ Meestal kwamen de medewerkers er dan achter dat ze er ‘misschien opnieuw naar konden kijken’. Dat geldt misschien ook voor dit verslag, maar hopelijk geeft het toch een redelijk idee van het bezoek van Mr. Clark.
Stephen Gugu is een Keniaanse student die een MBA volgt op de Vlerick Management School. Hij kwam ons zijn land voorstellen. De voertaal van deze avond was het Engels. Aan de hand van een PowerPoint-presentatie heeft Stephen ons heel veel aspect van Kenia uit de doeken gedaan: de geografische ligging en algemene positie in Afrika, de grote troeven van het land (natuurschoon, jeugd en vreugde van de bevolking, toeristische trekpleisters…), de bekende Kenianen, enz.
Hij heeft de grote uitdagingen en problemen van zijn land aangekaart; waaronder de grote kloof tussen rijk en arm en de politieke onstabiliteit.
Om af te sluiten sprak Stephen ook even over Strathmore University, een onderwijsinstelling die in 1961 werd gestart onder de impuls van de heilige Josemaria, stichter van het Opus Dei.
Op maandag 11 oktober hadden we Renaat Truijen als gastspreker. Hij is CIO van Corelio, een belangrijk mediabedrijf in België, en voormalig resident van ons studentenhuis. Tijdens zijn studie in de toegepaste wetenschappen gaf hij al regelmatig raad aan medestudenten over leermethodes. In het begin van dit nieuwe academiejaar vroegen wij hem om onze studenten enkele tips te geven om hun slaagkansen te verhogen.
In zijn voordracht begon hij met een onderscheid te maken tussen twee types studenten, de “sprinters” en de “marathonlopers”, en legde hij de nadruk op het verschil tussen het secundair onderwijs en de universiteit qua eisen die aan de studenten gesteld worden. Op school is het vaak voldoende voor een “goede” student om de dag vóór het examen de stof door te nemen om te slagen; aan de universiteit is het volume leerstof zo groot dat alleen een hoog IQ niet meer voldoende is, maar gepaard moet gaan met een aanhoudende inspanning.
Verder sprak Renaat Truijen over uiteenlopende zaken. Zo zei hij dat het belangrijk was een goede samenvatting te maken, de stof meerdere malen door te nemen, een goede studieplanning op te stellen, tijdens de examens door te zetten tot het einde, enz.
Kortom, een uitstekende aanzet om het studiejaar succesvol te beleven!
Laurent Waelkens is professor Romeins Recht en verantwoordelijke voor het monitoraat in de faculteit rechten van de KU-Leuven. Hij ging graag op onze uitnodiging in om in discussie te treden met studenten over de verschillende opdrachten die een hoogleraar vervult.
Eerst sprak hij uitvoerig over zijn onderwijsopdracht en zijn inspanningen om een persoonlijke relatie te hebben met zoveel studenten mogelijk, alhoewel hij les moet geven aan groepen van 5 tot 500 studenten. Hij onderstreepte dat een hoogleraar totale vrijheid geniet om de stof van zijn colleges te bepalen, in tegenstellingen met de leraars van het secundair onderwijs. Hij sprak ook over de examens gezien vanuit het oogpunt van de professor.
Daarna deed hij de andere missies van een hoogleraar uit de doeken: onderzoek, bijdragen aan tijdschriften en dienstbetoon.
Uit het publiek kwamen o.a. vragen over hoe de motivatie bij de studenten vergroten en over de keuze van de juiste studierichting.
Alexander Custers is verpleger en maakt deel uit van het interventieteam B-FAST (Belgian First Aid and Support Team).
In januari 2010 werd Haïti getroffen door een zware aardbeving. B-FAST stuurde onmiddellijk hulpverleners ter plaatse. Alexander kwam in Haïti amper 48 uur na de ramp aan en hielp bij het installeren van een veldhospitaal en werkte er twee weken lang als verpleegkundige.
Alexander liet ons een video en foto’s zien over de schrijnende situatie aldaar en over de werking van de hulpverleners.
Michel Garcia werkt voor een Belgische NGO (ACTEC) die ontwikkelingsprojecten financiert in verschillende landen, voornamelijk in Afrika en Zuid-Amerika.Hij vertelde ons over zijn recent bezoek aan Burundi en deed ons de economische en sociale toestand van dit verpauperde land uit de doeken.
Aan de hand van videoclips hebben we daarna kennisgemaakt met twee specifieke projecten: een weeshuis voor kinderen die hun ouders tijdens de burgeroorlog verloren en een verpleegschool.
Deze avond was een goede gelegenheid om de problematiek van de ontwikkelingslanden te leren kennen.
Karel Phlips is bankier en nam de uitdaging aan om de financiële crisis aan studenten uit te leggen. Zijn voordracht bestond uit drie delen:
De voordracht kon op een grote interesse en veel vragen rekenen.
